Une chaire à prêcher est un pupitre surélevé que le prêtre utilisait autrefois pour faire son sermon. La chaire est aujourd’hui très rarement utilisée, l’office se célébrant depuis le chœur. Elle est composée de trois parties : la cuve, l’abat-voix (sorte de petit auvent) et l’escalier d’accès.
Cette chaire a été réalisée par Jean Georges Scholtus (1681-1754), maître sculpteur de la ville de Bastogne. D’abord menuisier, Scholtus se spécialise ensuite dans les statues et le mobilier d’église.
Cette chaire remonte à 1730-1740 et est typique du style baroque : le décor est chargé et les surfaces sont courbes. Des personnages allégoriques ornent la composition. Ils représentent la religion, l’espérance, la charité et la force. La cuve est entourée de colonnes aux riches motifs végétaux et ornée de médaillons de saint Augustin, saint Jérôme et saint Grégoire.
Sur l’abat-voix se tient une femme vêtue d’une longue tunique plissée et coiffée d’une tiare. Elle tient un calice surmonté d’une hostie et enfonce une lance à croix pontificale dans l’une des gueules de l’hydre : elle symbolise la Foi terrassant l’hérésie. Autour d’elle, on observe plusieurs personnages appelés des putti, soit des représentations de jeunes enfants, parfois des anges. Sous l’abat-voix, la colombe du Saint-Esprit est entourée d’autres figures.
L’escalier est décoré de branchages, de feuilles, de fruits et de fleurs. Entre ceux-ci, on retrouve des instruments de musique et des putti. Le prêtre empruntait l’escalier par une porte sur laquelle figurent l’aigle impérial à deux têtes et une couronne comtale. Au-dessus de la porte se dresse une statue d’un autre personnage biblique : le roi David.

Een preekstoel is een verhoogde spreekstoel die de priester vroeger gebruikte om zijn preek te houden. Tegenwoordig wordt de preekstoel nog maar zelden gebruikt, omdat de dienst vanuit het koor wordt gehouden. Hij bestaat uit drie delen: de kuip, het baldakijn (een soort luifeltje) en de toegangstrap.

Deze preekstoel is gemaakt door Jean Georges Scholtus (1681-1754), een meesterbeeldhouwer uit Bastogne. Scholtus was aanvankelijk timmerman, maar specialiseerde zich later in beeldkunst en kerkmeubilair.

Deze preekstoel dateert van 1730-1740 en is typisch voor de barokstijl met zijn zware decoratie en gebogen oppervlakken. Allegorische figuren sieren de compositie. Zij stellen religie, hoop, naastenliefde en kracht voor. Het bekken is omgeven door zuilen met rijke plantenmotieven en versierd met medaillons van de heilige Augustinus, de heilige Hiëronymus en de heilige Gregorius.

Op de lampenkap staat een vrouw, gekleed in een lange, geplooide tuniek die ook een tiara draagt. Zij houdt een kelk vast met daarop een hostie en steekt een speer met pauselijk kruis in een van de monden van de hydra: zij symboliseert het geloof dat de ketterij overwint. Om haar heen staan nog verschillende figuurtjes, putti genaamd, die jonge kinderen, soms engelen, voorstellen. Onder het baldakijn zien we ook nog de duif van de Heilige Geest omgeven door andere figuren.

De trap is versierd met takken, bladeren, vruchten en bloemen. Daartussen staan muziekinstrumenten en putti. De priester betreedt de trap door een deur met daarop een dubbelkoppige keizerlijke adelaar en een gravenkroon. Boven de deur staat een beeld van een andere bijbelse figuur: koning David.